สวัสดีครับ… มาตามนัดครับ มาตามคำชักชวน ท้าทายรอบ2 ของลูกชายผม ถ้าใครที่ติดตามผมคราวที่แล้วจะทราบว่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมเพิ่งกลับจากมาเก้าจูไห่ (โปรไฟไหม้) คล้อยหลังไปสี่วัน ชีวิตนักท่องเที่ยงผู้ผจญภัยเริ่มต้นขึ้นอีกล้าวววววววว คราวนี้ไปแผ่นดินจีนฮะ
สวัสดีครับ… มาตามนัดครับ มาตามคำชักชวน ท้าทายรอบ2 ของลูกชายผม ถ้าใครที่ติดตามผมคราวที่แล้วจะทราบว่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมเพิ่งกลับจากมาเก้าจูไห่ (โปรไฟไหม้) … ใครสนใจความเป็นโปรไฟไหม้ก็สามารถติดตามทริปมาเก้าของผมได้นะครับ (>>ขายของนิดนึง55)คล้อยหลังไปสี่วัน ชีวิตนักท่องเที่ยงผู้ผจญภัยเริ่มต้นขึ้นอีกล้าวววววววว คราวนี้ไปแผ่นดินจีนฮะ เป็นที่ผู้คนยังไปไม่ค่อยถึง เพราะเดินทางนาน เดินเท้านานมากกกกก และเหนื่อยมากที่สุดด(ได้ออกกำลังกายเยอะมากครับ 555+) กว่าจะพบความงดงามที่รอคอยเราอยู่เบื้องหน้าได้ ที่ๆต้องมาเห็นด้วยตา มาสัมผัสอากาศหนาวจนปากขาวด้วยตัวเอง เหมือนกับว่า…กว่าจะพบหญิงงาม ก้ต้องฝ่าด่านอรหันต์หลายด่านหน่อย…ประมาณนั้นเลยจริงๆครับ
อ่านถึงตรงนี้…เพื่อนๆคงคิดว่า บอกซะทีเหอะ เอาสักที คือที่บอกนั่งรถนาน ครืออ ฝ่ารถติดไปsnow town ที่เกตเวย์ เอกมัยใช่แม้ะ ไม่ใช่ครับบบ…., 555 ผมไป “จิ่วจ้ายโกว” ยังคงไปกับ UnithaiTrip ครับ กระทู้ที่พันทิพ ฝากกดถูกใจให้กิฟท์กันได้นะฮะ ^^
การเตรียมตัวเริ่มจาก เช็คอากาศ ครับ หู้ววหูวววว… เลขตัวเดียวววว ทุกอย่างที่เตรียมไปเลยต่างจากไปมาเก๊า เพราะมาเก๊า25องศา เหมือนกันอย่างเดียวคือ “กล้องถ่ายรูป” ครับ เครื่องหนาวเต็บสูบ เสื้อ กางเกง ผ้าพันคอ รองเท้าลุยหิมะ ถุงมือกันหนาวแบบถ่ายรูปได้ และ heat tech จากยูนิโคลจากมาเก๊า (ไม่รู้ว่าถูกหรือแพงกว่าไทย แต่ก็ซื้อมาครับ เดี๋ยวไกด์จะว่าพามาช้อปไม่ซื้อไรกลับไปเลย) ……. ทุกสิ่งอย่างลงกระเป๋าเดินทางและกระเป๋ากล้อง พร้อมม !!
หัวหน้าทัวร์โทรมาเฟิร์ม และบอกหนาวสุดๆไปเลยนะคะคุณพี่ จัดเสื้อผ้าเอาให้เต็มที่นะคะ อ่อ อ เอ่อ อ หรอคับ คิดในใจเตรียมไปเท่านี้พอป่าวฟร้ะ
เริ่มหยิบเสื้อผ้ามาสลับสับเปลี่ยนตัวนั้นเข้าตัวนี้ออก เริ่มเยอะะ ะ ะ … รื้อเลยละกัน เปลี่ยนเป๋าใหม่ใหญ่กว่าเดิม ใหญ่สำหรับไปยุโรปอะคับ ฮึ่มม คราวนี้หนาวกี่ขั้วโลกก็มาเหอะ เสื้อผ้าเรียบร้อย คิดเรื่องต่อไปคือ การเดินทางไปสุวรรณภูมิ จะไปไงดี ขับรถไปหรือแท็กซี่ แต่รอบนี้ไป4วัน ค่าจอดอาจจะเป็นพัน แต่ถ้านั่งแท็กซี่ไปกลับก็500-600 บาท และตอนกลับกลัวจะเรียกแท็กซี่ยากบวกกับผมถนัดขับรถไปเองด้วย ติดอย่างเดียวตอนนี้ คือ ขี้เหนียวค่าจอดรถ 555 คิดๆๆๆ ๆ สรุป .. ขับไปดีกว่าครับสะดวกดี ค่าจอดไม่น่าจะต่างกันเท่าไหร่ ปลอบใจตัวเอง เช้าวันเดินทาง ออกจากบ้าน 05.30น. ถึงสนามบิน 06.30น
ทริปนี้เดินทางด้วย สายการบินไทยครับ อัยยะ ไฮโซ อะ ชั้น 4 ประตูทางเข้าหมายเลข 2 เคาน์เตอร์ D สายการบินไทย เที่ยวบินที่ TG 618
10.00 น เราก็ทะยานมุ่งสู่สวรรค์บนดิน ซะที แอบตื่นเต้นเหมือนกันคืออยากเห็น เหมือนกันว่าจะสวยขนาดไหน ก่อนมาลองส่องจาก google ก็ยังเฉยๆ แต่หลายคนบอกว่า สวยสุดๆๆครับ บวกกับผมเป็นคนชอบเที่ยวธรรมชาติอยู่เป็นทุนก่อนหน้านี้ ผมชอบคุยกับเพื่อนๆนักเที่ยวว่า เมืองไทยอะ สวยสุดแล้ว แต่ขาดการจัดการที่ดีในการส่งเสริม อนุรักษ์และอำนวยความสะดวกกับนักท่องเที่ยว
บ๊ายบายยยย ไทยแลนด์ ใช้เวลาเดินทางประมาณ 3 ชม กว่า นั่งไปสักพัก ก็เริ่มเมื่อยนี่ขนาดเก้าอี้ของการบินไทยใหญ่ เครื่องก็ลำใหญ่ยืดขาเอียงตัวซ้ายก็แล้วขวาก็แล้ว ชักไม่ไหว ….สักพัก แอร์เดินมาถาม “รับน้ำอะไรดีค่ะ.”…… “สไปร์ทครับ” ได้น้ำสไปร์ทใส่มะนาวมาค่อยยังชั่ว ลืมอาการปวดเมื่อยเลย5555 ยังไม่จบครับมีมาถามอีก “รับอาหารอะไรดีค่ะ”….ข้าวหมูอบน้ำผึ้ง กับอะไรสักอย่างประมาณก๋วยเตี๋ยวอะครับ ผมคงหิวอะพอได้ยินหมูอบน้ำผึ้ง ชื่อมันทำให้หูตามัว ตอบทันที “หมูอบน้ำผึ้งครับ”…..ไม่ผิดหวังครับ ของกินของการบินไทย อร่อย ให้หมูชิ้นใหญ่ อิ่ม มีขนมกล้วย และสุดยอดของโปรด .. ขนมปังก้อนกลมๆเสิร์ฟพร้อมเนยสด แอบขอเพิ่มเหมือนเดิม สักพักนางเดินเอามาให้ เก็บไว้ทานกับชาฝรั่ง โอ้วววแม่เจ้า แดรกกกกกราจายยยยย 55555
อิ่มแล้วรออะไรละครับ หลับสิครับ กัปตันตะโกนบอกอิ่มแล้วนอนซะ อีกชมกว่านู่นถึงจะ landing จากนั้นก็หลี่ไฟสร้างบรรยากาศเลยนะท่านนน งีบ…..สักพักกัปตันบอกลงแล้วนะภายใน 10นาที ไชโย ถึงแล้ว ถึง แล้ววววว จะเห็นแล้วววววว
เราก็มาถึงสนามบินเฉินตู ผ่านพิธีการตรวจตนเข้าเมืองเหมือนเดิมครับ วีซ่าเป็นคณะ ต้องเข้าแถวตามลำดับ
ออกมานอกอาคารผู้ไดยสาร หนาวเลยต้องควักเสื้อหนาวที่เตรียมไว้ในกระเป๋าออกมาใส่เลยครับ นี่แค่ 14 องศา รถบัสที่มารับ ใหญ่ ใหม่ สะอาด เบาะใหญ่สะอาด ดูดีครับ อ๋ออลืมเล่าไป ก่อนออกมาขึ้นรถ เราก็กำลังดีใจว่าจะถึงจิ่วจ้ายโกวแล้ว จะได้เห็นแล้ว แต่….หัวหน้าทัวร์ประกาศ เราจะเดินทายต่อนะครับโดยรถบัส ประมาณ 470 กม. อ้าวววเฮ้ยยยยย นางพูดต่อ….ใช้เวลาประมาณ 7-8 ชม ….ผ่าง ง! ยังไม่หายเมื่อยบนเครื่องเลยเจออีกแล้วรึ แต่เอาน่า เค้าว่ากันว่า อะไรทีได้มาง่ายๆ มักไม่ตราตรึงประทับใจ555
อากาศเย็นมากครับ เพราะเมืองไทยร้อนมาก เรานั่งนึกในใจนี่ถ้าได้ ชา หรือกาแฟร้อนๆ คงฟินน่าดูเนอะ อากาศแบบนี้ ทันใดนั้น 555
โอ้ววววรู้ใจมากกกกกกกก แถมมีเบเกอรี่อีกก
ถีงเวลาไกด์สาธยาย นางมีชื่อว่าอาผิง ส่วนชื่อในวงการนางคือ ปิ่นมณี ชื่อเล่นว่า แก้ว(แก้วหน้าม้า)5555 นางพูดเองนะครับจริงๆๆๆสาบานได้ ผมไม่ได้ใส่ร้ายหรือว่าผู้หญิงแบบนั้น แต่นางเป็นไกด์ท้องถิ่นที่ดีที่สุดที่ผมเคยเจอมาเลย จริงงงง นางจะให้ความรู้และประวัติศาสตร์ของจีน กลับมาบ้านผมยังอยากไปนั่งฟังนางเล่าอีกอยู่เลย เอาเท่าที่จำได้นะครับ เรื่องแรก ที่เฉินตูเป็นเมืองที่หมอกลงตลอดปีคนที่นี่ไม่ค่อยได้เห็นแสงอาทิตย์ จนมีเรื่องเล่ากันว่า มีอยู่วันหนี่งในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เกิดอากาศแปรปรวน มีแสงอาทิตย์ส่องผ่านก้อนเมฆลงมาที่เมืองเฉินตู สุนัขที่ชาวบ้านเลี้ยงไว้ตกใจเห่าเสียงดังระงมกันทั้งหมู่บ้านเลย เพราะมันไม่เคยเห็นแสงอาทิตย์มาก่อน คนที่นี่จึงเรียกเมืองนี้ว่า “เมืองหมาเห่าแสงอาทิตย์” เอออ ก็แปลกดีนะครับ แต่ก็น่าจะจริงเพราะตั้งแต่ลงเครื่องจนนั่งรถอยู่เป็นชั่วโมง ยังไม่เห็นแสงอาทิตย์เลย
ที่นี่มีเรื่องราวเยอะครับ เหตุการณ์แผ่นดินไหวในมณฑลเสฉวน ปี2551 มีผู้เสียชีวิตจำนวนมากที่สุดของจีนตั้งแต่เคยเกิดแผ่นดินไหวมา ผลพวงจากแผ่นดินไหวครั้งนี้ทำให้หลายๆอย่างของที่นี่เปลี่ยนแปลงไปมาก ทางการเร่งฟื้นฟูสร้งถนน ขุดอุโมงค์ ถ้าเป็นสมัยก่อน เราจะมาจิ่วจ้ายโกวต้องเดินทาง10กว่าชม เพราะถนน ก่อนแผ่นดินไหวจะเลาะเขาอ้อมเขา แต่ปัจจุบัน จีนได้ขุดอุโมงค์ ผ่านภูเขา ทั้งหมดประมาณ 20 อุโมงค์ บางอุโมงค์ยาวถึง 5 กม เข้าอุโมงค์ผ่าภูเขาแล้วนึกถึงถนนทางเหนือของบ้านเรากว่าจะถึงที่หมายได้ อ้วกแล้วอ้วกอีกเมื่อไหร่บ้านเราจะเจาะอุโมงค์ทะลุภูเขาแบบนี้สักที จะได้ไปเที่ยวปายบ่อยๆ
จากผลพวงของแผ่นดินไหวอีกอย่างคือ ทำให้ประชาชนที่นี่เปลี่ยนทัศนคติจากหน้ามือเป็นหลังมือ คือ คนที่นี่จะไม่ออมเงินหรือทรัพย์สิน หามาเท่าไรจะใช้หมด ซื้อรถหรูๆ ซื้อกระเป๋าแบรน์เนม ใช้เงินกันอย่างฟุ่มเฟือย เพียงเพราะกลัวว่า ถ้าพรุ่งนี้เกิดแผ่นดินไหวอีกก็จะไม่ได้ใช้เงิน แต่เมืองเฉินตูก็ยังคงเป็นเมืองที่น่าอยู่อันดับต้นๆของจีน เพราะการแข่งขันน้อย คนอายุยืนเป็นอันดับสองของจีน (เยอะหน่อยนะครับรีวิวฉบับนี้ แต่เราเห็นว่าน่าสนใจดี)
เราพักเข้าห้องน้ำระหว่างทางครับ เอาแล้วไงง เฮ้ยยยยย สะสะสะส้วมจีนนนนน5555 ยังคงอนุรักษ์ ความเป็นจีนครับ งวงช้างกราดเกลื่อนรอให้เราหย่อนระเบิดลงไปทับเกือบทุกห้อง ส่วนกลิ่นไม่ต้องพูดถึง ที่นี่เวลาใครทำธุระไว้ เค้าจะไม่ราดน้ำทันทีครับ เค้าจะรอ 3 ชม ค่อยราดนี้ทีเดียว และเอาสิ่งปฏิกูล นั้นไปเป็นปุ๋ยชั้นดีสำหรับพืชผลผลผลิตของเค้า เค้าว่าต้องเป็นขรีสดๆๆๆห้ามเกิน 3 ชม จะเยี่ยมมากก
แล้วเราก็มาถึงครึ่งทางเมืองเม่าเสี้ยน แวะทานข้าวมื้อแรกเลิศหรู ดูเอาครับ จากนั้นออกเดินเล่นดูรอบๆภัตตาคาร
อิ่มมากกกกก เราเดินทางต่อครับ เหลืออีกครึ่งทาง ไกด์ แนะนำให้นอนนนนนน แล้วก็นอนนนน เราก็ต้องข่มตานอน ให้หลับ ก็พอได้ครับ งีบไปได้พักนึ่ง ก็ถึง โรงแรมคืนแรกของเราครับ ไม่ค่อยลุ้นเท่าไปไหร่ครับ จากประสบการณ์ที่มากับ Unithai Trip เลือกโรงแรมมีมาตรฐาน
นอนครับ นอนนนนนนนน พรุ่งนี้นัดตีห้า บ้าไปแล้ว นอนเที่ยงคืนตื่นตีห้า ….ตีห้าก็ตีห้า
หลับแบบถอดปลั้กเลยครับ จนพี่ที่นอนด้วยกันต้องมาปลุก ตื่นมา โอ้ววววหนาวมากกกกกกกก บอกพี่ที่นอนด้วยว่าพี่ลงไปก่อนเลย พอพี่แกลงไปเท่านั้นแหละ ผมแต่งตัวเลย55555 งดอาบน้ำ 1 วัน บ้าเหรอ ใครจะอาบไหววววคือดูใน app iphone 4 องศา อะ เสร็จเราต้องเก็บกระเป๋าเลย เพราะนอนที่นี่คืนเดียว จากนั้นลงมาทานข้าว นี่ครับสภาพคนไม่อาบน้ำ … หุหุ พอไหวน่า
อาหารเยอะจริงงงงง แต่หนักผักครับ พอกินได้ครับ ผมมีแค่ขนมปัง ไข่ นม พอแล้ว ทานเสร็จเตรียมขึ้นรถ ตอนเช้าเพิ่งมารู้ว่า รร ที่เรานอนเมื่อคืนนี้อยู่ในหุบเขา ออกเดินทางต่อกันเลยครับ เรามาถึงหน้าอุทยานต้องลงเดินเพื่อไปต่อรถของอุทยานครับ ไกลพอเดินไหวแต่ทางเดินสบาย อากาศหนาว แต่เราจัดเต็ม เสื้อผ้าครบ
โอ้ยยยยยตื่นเต้นนนนน เอออแปลกดี อะ ทำไมตื่นเต้นอยากเห็นขนาดนี้…รถของอุทยานมี สองแบบครับ แบบเป็นรถเมล์ รับไปส่งตามจุดจอด อีกแบบเป็นรถเหมา อันนี้ราคาสูงหน่อย 9500 หยวน แต่จอดได้ตามเราต้องการเลย และไปส่งใกล้จุดชมวิวเลย ไม่ต้องเดินต่อมาก ทริปเราไฮโซ เหมาซิครับ วัยรุ่นทั้งนั้น ใครจะเดินไหว อายุรวมกันบอกเลยครับ หลายล้าน!! ล้อเล่นนนะครับไม่ขนาดนั้น 555+ เอาเป็นว่าผมอยู่กลางๆ ไม่แก่สุด ทีแรกแอบคิดว่ารถอุทยาน คงเหมือนรถท้องถิ่น เหมือนบ้านเรา เป็นรถกระบะเกาะกันไปข้างหลังฝุ่นตลบ อ้า ไม่ใช้ รถบัส ไฮโซสมราคาครับ
ลืมเล่า ถ้านั่งรถแบบไม่เหมาต้องมาต่อคิวแบบนี้ วันนี้คนน้อยมาก ปกติ แถวยาวเป็น กิโล เลยครับแนะนำว่า เหมาดีกว่าครับ
คำว่า จิ่วจ้ายโกว หรือ หุบเขาเก้าหมู่บ้าน เป็นมรดกโลกเสมือนสวรรค์บนดินที่กล่าวขานกันว่าสวยที่สุดในโลก เป็นหนึ่งในดินแดนที่ขึ้นชื่อว่าต้องมาสักครั้งในชีวิต ถือเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สามารถเที่ยวได้ทุกฤดู ในความสวยงามที่แตกต่างกันออกไป อุทยานได้รับการอนุรักษ์เป็นอย่างดี พรั่งพร้อมไปด้วยมวลหมู่ต้นไม้บนเทือกเขาสูง วิวระหว่างทางสวยมากมองไม่ทันเลยครับ ถ่ายก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่ เพราะรถวิ่ง แต่อยากเก็บภาพมาให้ดู สวยมากกกกกกครับ นี่แค่สวยแบบผ่านๆๆนะเนี้ยยยย
แอ่นแอนแอ้นนนนนนน ถึงแล้ววววววว ทะเลสาบยาวมีหิมะขาวโพลนปกคลุมบนยอดเขาโอบล้อมด้วยปฐพีแห่งขุนเขา สะท้อนผืนน้ำ สวยสดตระการตา
นั่งรถต่อและเดินต่อครับคราวนี้ไปที่ๆเค้าว่าสวยที่สุดในโลก ทะเลสาบห้าสี เป็นทะเลสาบที่ได้รับการกล่าวขานว่าเป็นทะเลสาบสีรุ้ง โดยเฉพาะตอนที่แสงอาทิตย์ตกกระทบผืนน้ำจะเห็นสีสันเปล่งประกายงดงามสะดุดตามาก โอ้ววววสวยมากกกกเราใช้เวลาอยู่ที่นี่นานมากกกผมพยายามถ่ายรูปแล้วเช็คดูรูป ถ่ายยังไง้ยังไงก็ยังไม่เหมือนที่มองด้วยตาของเรา อันนี้จริงครับไม่ได้โฆษนา ต้องมาดูด้วยตาตัวเองครับจริงๆ ไม่เสียดายเงินเลยครับ ที่นี่ที่เดียวก็คุ้มแล้ว
รูปเยอะไปหน่อยนะครับ สวยจนอดใจไม่ได้ครับ นั่งรถต่อไปอีก อันนี้ก็ ไฮไลท์ อีกครับ น้ำตกธารไข่มุก น้ำตกที่มีน้ำไหลรินทอดยาวระยิบระยับราวกับความงามของเส้นไข่มุกที่เปล่งประกายลงสู่เบื้องล่าง สูดกลิ่น ไอธรรมชาติกันอย่างเต็มปอด สดชื่นจริงๆครับ หอมกลิ่นน้ำกลิ่นหิน กลิ่นต้นไม้จริงๆครับ
……. หลังกดชัตเตอร์เสร็จ ใจมันอยากจะหยุดภาพที่เห็นตรงหน้าเก็บไว้ในความทรงจำให้นานที่สุดดดดด ประเทศนี้น้ำเยอะจริงๆสองข้างทางที่ผมเดินทางมาที่จิ่วจ้ายโกว ขนานไปกับลำน้ำซึ่งไหลตลอดทั้งสายมากบ้างน้อยบ้าง ก่อนขึ้นรถเหลือบไปเห็นวิวนี้ เหมือนจะแถมให้ก่อนกลับครับ ประทับใจจริงๆ คุ้มค่ากับความเหน็ดเหนื่อยยาวนานในการเดินทาง
นี่คือทิเบตครับ ทิเบต เรามาแวะที่หมูบ้านชาวทิเบต ที่ตั้งรกรากอยู่มานานหลายศตวรรษ ไกด์เล่าว่าก่อนทำธุรกิจตัดไม้อย่างหนักรัฐบาลจีนได้สั่งห้ามทำกิจการดังกล่าว และประกาศพื้นที่นี้เป็นอุทยานแห่งชาติ และได้เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชม ต่อมาองค์การยูเนสโกได้ประกาศให้เป็นพื้นที่มรดกโลก
ชาวบ้านแถวนี้ก็จะขายขนมตุ๊บตั๊บ เครื่องประดับจากเขาจามรี และเนื้อจามรี จามรีเป็นสัตว์ค่อนข้างเชื่อง และกลัวคนแปลกหน้ามีจุดเด่นคือ มีขนที่ยาวมากและละเอียดนุ่ม สีน้ำตาลเข้มจนถึงดำ หรือสีขาว ช่วงเขากว้างมาก หางยาวเป็นพู่ พบในเขตที่มีอากาศหนาวเย็น จามรีที่มีอยู่โดยมากเป็นสัตว์เลี้ยง โดยจะใช้เป็นพาหนะในการเดินขึ้นเขาและบรรทุกสิ่งของหนัก แต่ก็มีจามรีป่าด้วยเหมือนกัน
ชาวทิเบต นิยมกินเนื้อจามรีเพราะเชื่อว่าเนื้อจามรเป็นเนื้อที่บริสุทธ์ เพราะเป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่บนที่สูง2500 เมตร จากน้ำทะเล จึงทำให้ได้รับอาหารที่ไม่มีมลพิษ
ลาก่อน ดินแดนแห่งสวรรค์ ถ้ามีโอกาสมาอีกแน่นอนนนนนน แต่แนะนำเพื่อนๆต้องมาดูด้วยตาตัวเองครับ
ทานอาหารเที่ยงครับ
ทานข้าวเสร็จเราจะมุ่งตรงสู่เมืองเม่าเสี้ยน เพื่อพักระหว่างทางจะได้ไม่ต้องเดินทางนานเหมืองขามา ระหว่างทางก็แวะเข้าห้องน้ำ555 อีกแล้วครับท่าน…..แต่ที่ใกล้ๆห้องน้ำ แอบเห็นชาวทิเบตกำลังชำแหละหนังกะโหลกจามรี ทีแรกผมก็ไม่ค่อยอยากจะลงเพราะดูแล้วอาจจะอุดจาดตาเกินไป แต่มองอีกมุม มันคือวิถีชีวิตของคนที่นั่น ครับ ถ้าบางท่านดูไม่ไหวเลื่อนผ่านเลยครับ
โรงแรมที่เราจะพักคืนนี้ครับ อาหารค่ำกับอาหารเช้าของโรงแรมนี้ครับ
นั่งรถต่ออีกประมาณ4 ชม ก็ทานข้าวอีกแล้ว กินตลอดครับ
แล้วจากนั้นเราไปศูนย์วิจัยหมีแพนด้าที่นี่มีหมีแพนด้ากว่า 20 ตัว อย่างที่รู้ๆกันว่าหมีแพนด้าเป็นสัตว์หายากมีกำเนิดในมณฑลเสฉวน มีลูกยากเพราะอุณหภูมิในร่างกายที่พร้อมจะตั้งท้องมีเพียง 3 วันใน 1 ปี และจะตกลูกครั้งละประมาณ 2 ตัว ตัวที่แข็งแรงเพียงตัวเดียวเท่านั้นจะอยู่รอด ส่วนค่าเข้าชมรวมอยู่ในทริปครับ แต่แอบเสียใจนิดหน่อย คิดว่าจะได้เห็นหมีแพนด้าเป็นฝูงเหมือนที่สนามหลวงตอนนั้น 555 บางกรงก็ว่างเปล่า ไกด์บอกว่าหมีแอบหลับอยู่ข้างใน และเล่าต่อว่าที่นี่เป็นศูนย์วิจัย ไม่ใช่สวนสัตว์หรือที่แสดงสัตว์ หลักๆจะให้มาดูขั้นตอนการเติบโตและพัฒนาการของแพนด้า เลยไม่ได้เห็นเยอะแยะแบบที่คิดไว้ แต่ที่ชอบอย่างนึงคืออากาศดีมาก รมรื่น เขียวไปหมดเลย
ได้เวลาละลายเงินหยวนที่ถนนโบราณจิ่งหลี่ เป็นถนนคนเดินที่รักษาบรรยากาศสมัยโบราณไว้ได้เป็นอย่างดี
ได้เวลาช้อปปิ้งกันครับ ที่นี่คือถนนคนเดิน ชุนซีลู่ ซึ่งเป็นย่านการค้าที่คึกคักที่สุดในเมืองเฉิงตู มีร้านค้าตั้งแต่ เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ของเด็กเล่น อาหารสำเร็จรูป ของที่ระลึก ฯลฯ
ร้านนี้ฮิตมาก miniso สาขาเฉินตู เป็นร้านขายสินค้าเกรดเดียวกับที่ขายในร้าน miniso ที่ญี่ปุ่น แต่ราคาเฉินตู ถูกและดี555 ผมก็โดนมาหลายถุงเหมือนกันครับ
จากนั้นชม การแสดงโชวเ์ปลี่ยนหน้ากาก ว่ากันว่าเป็นศิลปะการแสดงชั้นสูงของเสฉวน มีการแสดงเปลี่ยนหน้ากากภายในเสียววินาท และแสดงสืบทอดกันมาภายในตระกลูหลายชั่วอายุคน ไม่ถ่ายทอดให้บุคคลภายนอกทั่วไป
จากนั้นเราก็กลับที่พัก ตื่นเช้ามาปฏิบัติภารกิจ โดยการไปชมสินค้าทางราชการ ผ้าไหม หยก ยา ตามธรรมเนียมการมาเที่ยวประเทศจีนครับ และเราก็มาถึงอาหารมื้อสุดท้ายที่เฉินตู ตามรูปครับ มื้อนี้จัดเต็มครับ
ทานข้าวเสร็จ ก็เตรียมตัวเดินทางไปสนามบินนานาชาติเฉินตู และบินกลับไทย ถึงวันนี้แล้วผมยังรู้สึกสนุกอยู่เลย ถึงแม้การเดินทางจะลำบากไปบ้างในวันแรกๆ แต่คุ้มครับทั้งสถานที่เที่ยวจิ่วจ้ายโกว ที่กิน ที่นอน ไกด์ การบริการอย่างดี เพื่อนร่วมทริปทุกคนน่ารัก เพอร์เฟคสมราคาครับ ยังไงฝากติดตามทริปหน้าของผมด้วยนะครับ ว่าเจ้าลูกชายจะให้ไปเที่ยวที่ไหนต่อ
